Arbeidsongeval

Het is vrijdagmorgen rond half negen. Ik ben net aangekomen op mijn werk en wil beginnen met het voeren van de dieren. In de verte hoor ik een ambulance ons dorp binnen rijden en ergens in de buurt gaan de sirenes uit. Niet veel later gaat de pieper.......We worden gealarmeerd onder een prio 2 voor een ongeval met beknelling bij een supermarkt. Het adres is middenin de nieuwe wijk die nog in aanbouw is. Ik ken de supermarkt goed want ik heb daar nog gewerkt voordat ik van baan veranderde. Ik sluit het hek van de kinderboerderij en loop richting mijn auto. Mogelijk heeft de centralist een foutje gemaakt in de alarmering en moet het prio 1 zijn. Ik haast me toch als ik richting de kazerne ga. Op de kazerne kleden we ons om en gaan we naar de voertuigen. Voor deze melding zijn het hulpverleningsvoertuig en de tankautospuit opgeroepen. We bezetten de voertuigen en ik neem plaats als chauffeur van één van de voertuigen. We rukken uit en al snel is duidelijk waarom dit een prio 2 uitruk is. We horen dat het slachtoffer al is overleden maar nog behoorlijk bekneld zit. Het vooruitzicht maakt ons allemaal stil. Wat staat ons te wachten? We komen ter plekke bij de supermarkt. De supermarkt is gevestigd in een tijdelijk gebouw van portacabines en staat op een bouwterrein. Op het bouwterrein zien we een tractor met een soort tankwagen erachter. Tussen de tractor en de tankwagen loopt een tussenas welke kan draaien. Over deze as heeft de ambulancedienst een groot wit laken gelegd. Alles wat daaronder zit is voor het oog van ons en het publiek verborgen. De bevelvoerder overlegd met de ambulancedienst en de politie over het incident. Vele ouders en kinderen van de naastgelegen school hebben het ongeval zien gebeuren. Sommige zijn gelijk de school in gegaan maar andere staan nog te kijken. We krijgen de opdracht onze voertuigen zo te parkeren zodat er vanuit de school geen zicht meer is op het incident. We spannen nog diverse grote zeilen om nog het zicht op het incident zo klein mogelijk te maken. We kunnen nog niet aan de slag en moeten wachten tot er technische onderzoek naar de toedracht van het ongeval is gedaan. Wachten duurt op zo'n moment voor je gevoel heel erg lang. Na dat we toestemming hebben gekregen wordt er door de bevelvoerder en de ploeg een plan gemaakt om het slachtoffer op een respectvolle manier te bevrijden. Hij is met zijn kleding in de draaiende tussenas gekomen en daardoor om het leven gekomen. Samen met de ambulancedienst wordt het lichaam losgehaald en daarna zit onze taak erop. We pakken alle materialen weer in en keren terug naar de kazerne. Daar zijn diverse collega's die ons opwachten en bespreken we het incident na. Iedereen mag ervaringen of gevoelens delen en we luisteren naar elkaar. Ook dit incident zal ik niet snel vergeten.