Brandgerucht

We gaan ver terug in de tijd. Het is in november van het jaar 2002 als de pieper op een avond van zich laat horen. De centralist meld een brandgerucht in één van de straten van ons dorp. Vanuit mijn ouderlijk huis spoed ik me naar de kazerne. Na het omkleden rennen we naar de tankautospuit en klim ik achterin. Samen met een collega hang ik tijdens de rit die volgt ademlucht om. De bevelvoerder vraagt de centralist om meer informatie. Door de bewoners van een appartementencomplex wordt een sterke brandlucht geroken. De onderburen zouden die middag ernstige ruzie hebben gehad en ze vertrouwen de situatie absoluut niet. Ter plaatse stuurt de bevelvoerder ons naar de woning waar er vermoedelijk wat aan de hand is. We bellen aan maar er wordt niet open gedaan. Ik voel mijn benen trillen.... Wat is hier aan de hand? Moet ik straks de deur openbreken? Wat treffen we dan aan...? Net als we de bevelvoerder op de hoogte stellen gaat de deur een klein beetje open. Ik kijk in het gezicht van een jonge dame die ons met angstige ogen vragend aankijkt. Ik herken haar als één van de klanten van de supermarkt waar ik werk en zo nu en dan maak ik wel eens een kort praatje met haar. We vragen of we even binnen mogen komen om te onderzoeken waar die sterke brandlucht vandaan komt. Ze laat ons binnen en we bekijken de hele woning. Er zijn op dat geen andere mensen in de woning en we kunnen ook niet ontdekken wat de oorzaak van de brandlucht is. Uiteindelijk vinden we in en om het appartementencomplex nergens een mogelijke oorzaak van de brandlucht die inmiddels ook weer verdwenen is. We keren onverrichte zaken terug niet weten dat dit incident mij de rest van mijn leven zal bij blijven.

Het is ongeveer twee maanden later als ik tegenover twee rechercheurs van de politie zit. Het levenloze lichaam van de jonge dame is onder verdachte omstandigheden gevonden in haar woning. Ze bevragen mij over dit incident en willen echt álles weten. Of mij nog iets is opgevallen in de woning...Of ze op dat moment alleen was...Of de bewoonster altijd alleen in de supermarkt kwam of dat ze met andere was...Wat we bespraken tijdens onze korte gesprekjes? Mijn hersens werken op volle toeren om zoveel mogelijk dingen mij te herinneren. Ik heb geen idee of mijn antwoorden de mannen iets verder kunnen helpen. De hele situatie maakt diepe indruk op me. Zelf ben ik ook nog jong en dan te bedenken dat deze jonge dame net iets ouder als ik was. Vreselijk! De dagen die volgen heb ik hard nodig om de hele situatie van me af te zetten. Ook in het brandweerwerk kunnen we mogelijk belangrijke getuigen zijn. Een les die ik nog elke dag met me mee draag.