Dodelijk ongeval

Het zondagavond rond kwart over zeven als de pieper van zich laat horen. We moeten uitrukken voor een ongeval met beknelling. Ik race op de fiets naar de kazerne en kleed me samen met de andere opgekomen collega's om. Dit keer ben ik chauffeur van de tankautospuit en als we compleet zijn zet ik de grote wagen in beweging. Ik laat de wagen met gezwinde spoed richting het incident adres rijden. Onderweg horen we dat het om een ernstige aanrijding gaat. Als we terplekke komen treffen we een behoorlijke ravage aan. De bestuurder is blijkbaar de macht over het stuur kwijt geraakt en heeft zijn voertuig gedeeltelijk doormidden gereden op een dikke paal. Ik parkeer de tankautospuit ongeveer twintig meter van het ongeval. De bevelvoerder en de ploeg gaan op verkenning richting het ongeval. Ik wil de materialen gaan pakken die we meestal nodig hebben voor een hulpverleningsklus. Eén van de collega's komt teruglopen en zegt dat het niet meer nodig is. De persoon in het voertuig is al overleden. Hij komt een groot zeil halen om over het voertuig heen te leggen zodat passanten geen blik in het voertuig kunnen werpen. De persoon zal er nog wel uitgehaald moeten worden maar er zal eerst onderzoek naar de toedracht worden gedaan. Maar dan word het plotseling heel anders dan we van te voren hebben bedacht. Diverse voertuigen komen aangereden met familieleden en vrienden van het slachtoffer. Het verdriet en ongeloof slaat om in agressie en geweld tegen hulpverleners. De politie moet ingrijpen en ook wij krijgen te maken met een situatie die ik niet snel zal vergeten. We kwamen hier om hulp te verlenen en moeten ons nu terugtrekken vanwege het geweld. Al snel zijn er meerdere politie eenheden terplekke en wordt het weer wat rustiger. De politie is er niet gerust op en er wordt besloten om het voertuig met slachtoffer weg te halen en we zullen het slachtoffer op een andere plek uit het voertuig halen. De berger neemt het voertuig mee en we rijden achter hem aan. Het is een bizarre optocht waar we deel vanuit maken. Op een rustige plek bij één van de kazernes in de regio halen we de bestuurder uit zijn voertuig. We keren daarna terug naar onze eigen kazerne en worden opgevangen door diverse collega's voor een nazorg gesprek. De burgemeester sluit ook aan om mee te luisteren met onze nabespreking. Het valt me op dat vooral de agressie diepe indruk op de collega's heeft gemaakt. Het was weer een zeer bijzondere inzet met helaas een dodelijk slachtoffer. Iedereen keert huiswaarts met zijn eigen gedachten en beelden in het hoofd.