CO-melder

Het is vrijdagmiddag rond vier uur als ik samen met twee dochters en een vriendin van één van de dochters in de auto stap en naar de kazerne rij. Eén keer in de maand hebben we op vrijdagmiddag een vrijmibo (vrijdagmiddag borrel) in de kantine van de brandweerkazerne. De dochters vinden het gezellig om mee te gaan want er is altijd wel wat te snoepen. Als we even later op de kazerne aankomen is het nog redelijk rustig in de kantine. Langzaam druppelen de collega's binnen en wordt het gezellig druk. Diverse andere collega's hebben ook hun kinderen meegenomen en ze vermaken zich prima met elkaar. Net iets voor half vijf gaan er ongeveer vijftien pagers tegelijk af. Het geeft een behoorlijke herrie. We worden prio 2 opgeroepen voor een CO-melder die in één van de woningen in ons dorp afgaat. Geen spoedmelding, dus we wandelen naar beneden om te kijken wie er voor deze melding door het systeem wordt ingedeeld. Ik blijk te zijn ingedeeld als manschap en samen met de andere collega's kleed ik me om en stappen we in de tankautospuit. CO-melders of metingen zijn een beetje een trend aan het worden en hebben meestal als oorzaak dat de melder van de bewoners storing heeft of dat een batterij bijna leeg is. Helaas kan de bewoner zelf nooit bepalen of er echt geen gevaarlijke concentratie hangt dus wordt er vaak naar de brandweer gebeld om een controle-meting te doen. Koolmonoxide kan je niet zien, ruiken of proeven en is dus levensgevaarlijk als het echt vrij komt. Niet veel later staan we naast het huis waar de melding vandaan komt en wachten de bewoners ons buiten op. Ze vertellen ons dat hun beide CO-melders afgaan en dat ze daarom alarm hebben geslagen. Het valt direct een collega op dat één van de bewoners een wat rood-roze kleur heeft. Dit zou een teken kunnen zijn van een echte vergiftiging met koolmonoxide. Na overleg met de bewoners zelf, waarvan er één aangeeft zich niet lekker te voelen, laat de bevelvoerder een ambulance alarmeren. Ik stap samen met mijn collega, met onze ademlucht aangekoppeld, het huis binnen om te gaan meten. We besluiten boven bij de CV-ketel te beginnen met meten. De meetwaardes op de meter beginnen gelijk op te lopen. In dit huis hangt daadwerkelijk een concentratie met deze zeer gevaarlijke stof. In het ene vertrek is de concentratie wat hoger dan in het andere vertrek. De ambulance arriveert en kijkt de bewoners na en de verpleegkundige besluit beide personen mee te nemen naar het ziekenhuis om ze zuurstof te gaan toedienen om de concentratie koolmonoxide in hun bloed weer te laten dalen. Ondertussen meten we ook in de naastgelegen woning een lichte concentratie van deze gevaarlijke stof. We gaan met de overdrukventilator aan de slag om de woning te ventileren. De bewoners zijn inmiddels meegenomen door de ambulance en we hebben afgesproken dat we de sleutel van hun woning bij de buren zullen achterlaten als we klaar zijn. Ook de OVD (officier van dienst) is op de hoogte gesteld dat er slachtoffers bij dit incident zijn en hij komt ter plekke. Samen met hem bespreken we de casus en besluiten we ook onder de woning via het kruipluik te gaan meten. De waardes onder de woning blijken ook hoog te zijn dus we kunnen ook daar aan de slag om te ventileren. Ik bel ondertussen even een collega en vraag of hij mijn dochters even thuis wil brengen want het is inmiddels al etenstijd. Gelukkig wil hij dit even regelen en kan ik me weer concentreren op deze klus. Ook bij de naastgelegen woning meten we onder het kruipluik. Daar hangt zo'n kleine concentratie dat we maar kort hoeven te ventileren. De CV-ketel is in de woning het enige verbrandingstoestel wat koolmonoxide kan veroorzaken dus hebben we de stekker uit het stopcontact getrokken en op deze manier de oorzaak van het probleem kunnen stoppen. Een monteur zal het toestel moeten nakijken en repareren om te voorkomen dat dit nogmaals gebeurd. De bevelvoerder laat zijn telefoonnummer achter bij de buren en vraagt of de bewoners bij thuiskomst uit het ziekenhuis hem even willen bellen om zich verder te laten informeren over dit incident. We keren terug richting de kazerne en we beseffen dat dit voor de bewoners wel eens anders had kunnen aflopen als ze geen koolmonoxidemelders hadden gehad. Het mag duidelijk zijn: Rookmelders en koolmonoxidemelders redden levens!!