Puppy

Het is maandagmorgen even voor 9 uur als de pieper afgaat. Direct laat ik het werk voor wat het is en haast mij naar de dienstauto die ik voor deze piketdag bij de kazerne heb opgehaald. De alarmering is ongewoon....Prio 1 Dier te water (hond) op een bekende locatie in ons dorp. Als ik de melding tijdens de rit naar de kazerne analyseer vraag ik me twee dingen af. Een hond kan toch gewoon zwemmen en het komt niet zo vaak voor dat we onder een prio 1 gealarmeerd worden bij een hulpverlening aan dieren, dus waarom nu wel? Op de kazerne besluit ik direct een collega in een waadpak te hijsen zodat we dat op incidentlocatie niet meer hoeven te doen. We rukken uit richting het incident en ik stel mijn vragen aan de centralist. Hij vertelt ons dat de meldster hevig in paniek is want haar pup van 6 weken oud is zojuist van het balkon af in het water gevallen. Het puppy kan nog niet zwemmen en daarom heeft de centralist besloten om er een prio 1 rit van te maken. We kennen de locatie als een groot appartementencomplex met daar omheen een breed water. Aan één kant van het complex kan je via een betonnen brug op de binnenplaats komen. De andere kant van het complex is alleen te benaderen met een loop/fietsbrug waar bij nood ook met onze tankautospuit over gereden kan worden. Van de centralist begrijp ik dat we aan de kant van de loopbrug moeten zijn. Als we aankomen en de loopbrug oplopen begrijp ik ook meteen waarom de meldster niet achter het puppy is aangesprongen. Het balkon is een meter of 4 boven het water en het water is daar erg ondiep. Je zou gewond kunnen raken als je daar af springt. De vrouw staat te wijzen naar een wit hondenlichaampje wat roerloos in het water drijft. Te laat!...schiet het door me heen, maar toch geef ik direct de opdracht de lange ladder van de tankautospuit te halen. De ladder wordt uitgeschoven en over de leuning van de brug in het water geplaats. Ik vraag de centralist een dierenambulance te waarschuwen, deze is al onderweg. De collega in het waadpak daalt de ladder af en trekt met de aangereikte pikhaak het hondje naar zich toe. Het levenloze lichaampje ligt slap in zijn handen als hij het naar boven brengt. De meldster is inmiddels ook op de loopbrug verschenen en bekijk het beestje al snikkend. Ze verteld dat ze het hondje nog maar één dag in huis heeft, vandaag heeft ze het haar tweeling cadeau gedaan voor hun verjaardag. Ze was het puppy heel even uit het oog verloren en in die tijd heeft het beestje een opening op het balkon gevonden waardoor het naar beneden is gevallen. Verdrietig stelt ze een collega de vraag: 'Hoe vertel ik zoiets aan mijn kinderen?' Het volgende moment ben ik verrast door zijn antwoord: 'Heeft de fokker misschien nog meer puppy's van hetzelfde nest?' Ze kijkt hem verbaasd aan en knikt dan bevestigend. 'Misschien kun je nog een andere halen voordat je kinderen weer uit school komen?' is zijn voorstel. Ondanks het verdriet over deze pup glimlacht ze en zegt dat ze gelijk gaat bellen. Inmiddels arriveert de dierenambulance en de medewerkster heeft gelijk door dat hier niets meer te redden is. Ik vraag haar te overleggen met de eigenaar wat er met het overleden beestje gedaan moet worden. De meldster komt naar buiten en meld met tranen in haar ogen dat ze direct een andere pup bij de fokker mag ophalen. Voorzichtig haalt één van de manschappen het halsbandje van het overleden beestje los en geeft dit aan de eigenaar. De medewerkster van de dierenambulance ontfermt zich over het stoffelijk overschot van het hondje. Met een dubbel gevoel keren we terug naar de kazerne. Verdrietig om het jonge hondenleventje wat in de knop gebroken is, maar toch ook blij dat er waarschijnlijk veel kinderverdriet is voorkomen. Zullen de kinderen het merken dat er 's middags een andere pup in huis is?