Schip in de problemen

Het is rond zeven uur, net na het avondeten, als de pieper zijn welbekende geluid laat horen. Ik voel me direct schuldig ten opzichte van het gezin. Eindelijk zou ik weer eens een avond doordeweeks gewoon thuis zijn. Met een bezwaard gevoel schiet ik mijn slippers aan die altijd op hun vaste plek bij de voordeur staan. Het uitrukbericht is niet alledaags: Schip in de problemen... Het betreft een prio 2 oproep dus doe ik rustig aan. Onderweg naar de kazerne moet ik het thuisfront even vergeten om me op onze taak te richten. Op de kazerne kleden we ons om en gaan richting de tankautospuit. Een bevelvoerder in opleiding is ook opgekomen, na overleg stapt hij voorin de tankautospuit om als stage-bevelvoerder op te treden. Zelf stap ik achterin om mee te luisteren met zijn keuzes en beslissingen en waar nodig bij te sturen. De stage-bevelvoerder schaalt op naar prio 1 omdat de informatie in het kladblok alarmerender is dan verwacht. Er blijkt een binnenvaartschip (tanker) op een verkeerde manier ballast te hebben gezet en daardoor heeft het slagzij gemaakt. De bemanning krijgt het water er zelf niet meer uit doordat de pompen defect zijn geraakt. Haast lijkt ons geboden en daarom gaan we ook met spoed richting de rivier. De blusboot uit de naburige stad is ook gealarmeerd en onderweg. Het adres is bij één van de bedrijven aan het water waar het schip tegen de wal is gegaan. Ter plekke blijkt het niet helemaal te kloppen en moeten we iets verderop bij een scheepswerf zijn. De bemanning heeft het schip vastgemaakt naast drie andere schepen. Met wat klim en klauterwerk komen we even later in de buurt van het schip wat inderdaad behoorlijk scheef blijkt te liggen. De officier van dienst is ook ter plekke en samen met de stage-bevelvoerder ondervraagt hij de schipper over het incident. Ze blijken een proefvaart met het schip te hebben gemaakt i.v.m. een nieuwe motor. Tijdens het varen is er door de bemanning water in de ruimen gepompt. Hierbij is het één en ander niet goed gegaan en dat heeft er voor gezorgd dat het schip behoorlijk scheef is komen liggen. De schipper is inmiddels zelf alweer water uit het schip aan het pompen maar de pompen aan bakboordzijde doen hun werk niet meer. Daardoor blijft het schip scheef liggen.

De bevelvoerder van de blusboot komt samen met de mensen van Rijkswaterstaat inmiddels ook aan boord en samen wordt er een plan gemaakt. Voor ons als tankautospuit is de taak beperkt tot het zorgen voor voldoende licht. De pomp van de brandweerwagen kan hier niets betekenen omdat het schip te ver van de kant af ligt. Zelf hoef ik alleen maar te luisteren wat er besproken wordt want de stage-bevelvoerder doet het uitstekend. Na een kleine twee uur pompen ligt het schip weer voldoende recht om onze acties te staken. De bemanning van de blusboot blijft nog even ter plekke om de laatste materialen op te ruimen en wij vertrekken weer naar de kazerne. We bespreken de inzet als ploeg nog even na en daarna nog even één op één met de stage-bevelvoerder. Een leerzame inzet voor ons allemaal, zo heel vaak komen we niet op schepen. Het is rond tien uur als ik het huis weer binnen stap. Het is er stil want iedereen is inmiddels naar bed. Morgenavond een nieuwe kans om bij het gezin te zijn, ik hoop dat de pieper ons dan even met rust laat.