Voertuig in de haven

Het is rond tien over half twee als mijn vrouw thuiskomt uit haar werk. We staan net in de keuken even bij te kletsen als de pager af gaat. Prio 1 Voertuig te water… lees ik in het display van de pager. Haast is dus geboden en daarom stap ik direct in de dienstauto die voor het huis staat en ga met gezwinde spoed richting de kazerne. Onderweg laat ik de melding even op me in werken en besef dat we met ons oppervlakte reddingsteam en onze tankautospuit moeten gaan uitrukken want het adres bevindt zich in onze eigen gemeente. De afspraak is dat we bij waterongevallen in onze eigen gemeente als eerste met ons oppervlakte reddingsteam uitrukken en dat we daarna de tankautospuit met de rest van het opgekomen personeel bezetten. Als bevelvoerder van de oppervlakteredders meld ik me even later bij de alarmcentrale. De duikers die uit de stad komen zijn al onderweg en ik hoor dat er al één persoon door een politieagent uit het water is gered. Het is vooralsnog niet bekend of er nog meer personen in het voertuig zitten. In het kladblok lezen we de exacte locatie in de aangegeven straat en ik begin me een beeld te vormen van het water waar het voertuig in zou liggen. Ik besef dat dit de haven is die in verbinding staat met de rivier. Als we aankomen is het al een drukte van belang op de ongevalslocatie.

We zien een dure sportwagen die half in het water ligt en op het eerste gezicht zit daar niemand meer in. We parkeren ons voertuig op het fietspad achter diverse politievoertuigen en een ambulance. Verderop zie ik langs het water de collega's van de ambulancedienst een slachtoffer behandelen. Diverse collega's van de politie bekommeren zich over een natte politieagent die zojuist het slachtoffer heeft gered. In mijn ooghoeken zie ik de opgeroepen traumahelikopter de landing inzetten. Ik stuur de oppervlakteredders met hun helpers naar het voertuig om in en om het voertuig nog een zoekslag te maken op eventuele andere slachtoffers. Ondertussen spreek ik een collega van de politie aan die me bijpraat over het incident. In het kladblok onderweg heb ik namelijk informatie gelezen die nog meer vragen bij me opriepen. Het slachtoffer blijkt zichzelf in de auto te hebben overgoten met een vloeistof uit een jerrycan en daarna heeft hij zichzelf in brand gestoken. Dit gebeurde een paar honderd meter eerder in de buurt van een tankstation. Een omstander heeft een andere jerrycan met vloeistof nog uit zijn auto weten te halen maar daarna is de persoon weggereden en uiteindelijk van de weg geraakt en in de haven terecht gekomen. Hierna is de persoon uit de auto geklommen en gaan zwemmen. Toen het zwaargewonde slachtoffer buitenbewustzijn raakte heeft een aankomende agent hem uit het water gered. Tijdens dit verhaal besef ik me dat we dus naast een ongeval met een voertuig te water ook mogelijk nog te maken hebben met brand en een onbekende 'gevaarlijke' stof. Ik maak direct de oppervlakte redders erop attent dat we te maken hebben met een onbekende stof en dat ze daar rekening mee moeten houden in hun verkenning. Mijn collega's komen inmiddels aan met de tankautospuit en ik praat collega bevelvoerder bij over de situatie. Hij heeft opdracht gegeven om met de lier van de tankautospuit de nog steeds draaiende sportwagen te stabiliseren. De ambulancedienst heeft met spoed handjes nodig om het slachtoffer naar de ambulance te dragen.

Twee collega's van de tankautospuit gaan direct assisteren om het door brandwonden zwaargewonde slachtoffer te vervoeren. We starten de procedure op voor incidenten met gevaarlijke stoffen. De autoladder wordt i.o.m. de officier van dienst met een explosiegevaarsmeter naar de jerrycan gestuurd die nog ergens in de buurt van het tankstation in de berm ligt. Ze meten daar in de omgeving van de jerrycan geen gevaarlijke concentraties en constateren dat de vloeistof benzine is. Ook de oppervlakte redders die inmiddels hun verkenning hebben afgerond en geen slachtoffers hebben aangetroffen blijken benzine op hun pakken te hebben. Deze benzine kwam uit de jerrycan die nog in het voertuig dreef. In overleg met de officier van dienst gaan de duikers terug naar de stad en gaan wij iedereen die met de benzine in aanraking is gekomen afspoelen met overvloedig water.

We pakken alles in en keren terug naar de kazerne. Een bergingsbedrijf zal het voertuig uit het water trekken en afvoeren. Ik zie in het kladblok dat het spoedtransport inmiddels is aangekomen bij het ziekenhuis. Op de kazerne worden de pakken van de oppervlakteredders verder schoongemaakt. Samen met de officier van dienst bespreken we deze bijzondere inzet na. Ik stap in de dienstauto en keer terug naar huis en zal ook deze inzet, net als mijn andere collega's, weer moeten verwerken. Ik denk na over het feit dat iemand blijkbaar het leven niet meer ziet zitten en dit op deze manier wil beëindigen. Hoe kan het dat niemand deze persoon heeft kunnen helpen. Ik weet het niet en zal het waarschijnlijk ook nooit te weten komen.

Denk je aan zelfdoding of maak je je zorgen om iemand? Praten over zelfmoord helpt en kan anoniem via de chat op www.113.nl of telefonisch op 113 of 0800-0113